VARCHAR یا NVARCHAR کدام نوع داده را در SQL Server انتخاب کنیم

VARCHAR یا NVARCHAR: کدام نوع داده را در SQL Server انتخاب کنیم؟

برای ذخیره داده‌های متنی در SQL Server، انتخاب بین VARCHAR و NVARCHAR تصمیمی حیاتی است. در این مقاله به بررسی تفاوت‌های اساسی این دو نوع داده، تأثیرات آن‌ها بر فضای ذخیره‌سازی و عملکرد پایگاه داده می‌پردازیم تا به شما کمک کنیم انتخاب صحیحی برای جداول خود داشته باشید.

VARCHAR

VARCHAR یک نوع داده در SQL Server است که برای ذخیره‌سازی داده‌های کاراکتری غیر یونیکد (non-Unicode) استفاده می‌شود. هنگام تعریف یک ستون با نوع VARCHAR، SQL Server به ازای هر کاراکتر ۱ بایت فضا اختصاص می‌دهد.

حداکثر اندازه ذخیره‌سازی برای VARCHAR برابر با ۸۰۰۰ بایت است، به این معنی که می‌تواند تا ۸۰۰۰ کاراکتر را (با فرض کاراکترهای تک‌بایتی) ذخیره کند.

NVARCHAR

NVARCHAR یک نوع داده در SQL Server است که برای ذخیره‌سازی داده‌های کاراکتری یونیکد (Unicode) به کار می‌رود. برخلاف VARCHAR، نوع NVARCHAR به ازای هر کاراکتر ۲ بایت فضا اختصاص می‌دهد.

این ویژگی به آن امکان می‌دهد تا طیف وسیع‌تری از کاراکترها، از جمله کاراکترهای زبان‌های مختلف و نمادهای خاص را که توسط VARCHAR پشتیبانی نمی‌شوند، ذخیره کند.

حداکثر اندازه ذخیره‌سازی برای NVARCHAR برابر با ۴۰۰۰ کاراکتر است که معادل ۸۰۰۰ بایت می‌شود.

تفاوت‌های کلیدی

در جدول زیر، تفاوت‌های اصلی بین VARCHAR و NVARCHAR به صورت خلاصه آورده شده است:

تأثیرات بر ذخیره‌سازی و عملکرد

انتخاب بین VARCHAR و NVARCHAR پیامدهای مهمی برای فضای ذخیره‌سازی و عملکرد پایگاه داده دارد.

فضای ذخیره‌سازی

• VARCHAR: برای تعداد یکسانی از کاراکترهای ASCII، فضای ذخیره‌سازی کمتری مصرف می‌کند، زیرا هر کاراکتر تنها ۱ بایت نیاز دارد.
• NVARCHAR: فضای ذخیره‌سازی بیشتری مصرف می‌کند، زیرا هر کاراکتر ۲ بایت نیاز دارد. این بدان معناست که اگر شما ۴۰۰۰ کاراکتر را ذخیره کنید، ۸۰۰۰ بایت را اشغال خواهد کرد.

عملکرد

نیازهای ذخیره‌سازی بیشتر برای NVARCHAR می‌تواند منجر به موارد زیر شود:

• افزایش ورودی/خروجی (I/O): داده‌های بیشتری باید از دیسک خوانده شوند که می‌تواند کوئری‌ها را کُند کند.
• ایندکس‌های بزرگ‌تر: اگر روی ستون‌های NVARCHAR ایندکس ایجاد کنید، ایندکس‌ها بزرگ‌تر خواهند بود، فضای دیسک بیشتری مصرف می‌کنند و به طور بالقوه بر عملکرد نگهداری ایندکس تأثیر می‌گذارند.
• مصرف حافظه بیشتر: صفحات داده و ایندکس‌های بزرگ‌تر به حافظه بیشتری برای کش کردن نیاز دارند که می‌تواند بر عملکرد کلی سرور تأثیر بگذارد.
• ترافیک شبکه کندتر: داده‌های بیشتری باید هنگام کوئری‌نویسی یا درج داده از طریق شبکه منتقل شوند که می‌تواند بر زمان پاسخگویی برنامه تأثیر بگذارد.

VARCHAR(MAX) و NVARCHAR(MAX)

SQL Server همچنین انواع داده VARCHAR(MAX) و NVARCHAR(MAX) را ارائه می‌دهد. این‌ها برای ذخیره‌سازی رشته‌های بسیار بزرگ، تا ۲ گیگابایت داده، طراحی شده‌اند.

• VARCHAR(MAX): داده‌های غیر یونیکد را تا ۲ گیگابایت ذخیره می‌کند.
• NVARCHAR(MAX): داده‌های یونیکد را تا ۲ گیگابایت ذخیره می‌کند.

در حالی که این انواع MAX انعطاف‌پذیری زیادی برای داده‌های حجیم ارائه می‌دهند، توجه داشته باشید که استفاده از آن‌ها می‌تواند گاهی اوقات منجر به سربار عملکردی جزئی در مقایسه با انواع با طول ثابت یا انواع با طول متغیر کوچک‌تر شود، به خصوص برای رشته‌های کوچک‌تر، زیرا SQL Server ممکن است آن‌ها را به شکل متفاوتی مدیریت کند (به عنوان مثال، ذخیره‌سازی خارج از ردیف).

چه زمانی از کدام استفاده کنیم؟

تصمیم‌گیری برای انتخاب نوع داده مناسب اغلب به الزامات داده‌های شما بستگی دارد.

چه زمانی از VARCHAR استفاده کنیم؟

• زمانی که مطمئن هستید داده‌های شما فقط شامل کاراکترهای ASCII (مانند متن انگلیسی، اعداد و نمادهای پایه) خواهد بود.
• زمانی که نیاز به به حداقل رساندن فضای ذخیره‌سازی و بهینه‌سازی عملکرد برای داده‌های کاراکتری تک‌بایتی دارید.
• زمانی که با سیستم‌های قدیمی کار می‌کنید که از یونیکد استفاده نمی‌کنند.

چه زمانی از NVARCHAR استفاده کنیم؟

• زمانی که داده‌های شما نیاز به پشتیبانی از چندین زبان (مانند فارسی، چینی، ژاپنی، عربی و غیره) دارد.
• زمانی که داده‌های شما حاوی کاراکترها یا نمادهای خاصی هستند که بخشی از مجموعه ASCII استاندارد نیستند.
• زمانی که برنامه شما با پشتیبانی از یونیکد ساخته شده است و می‌خواهید از یکپارچگی داده‌ها در مجموعه‌های کاراکتری مختلف اطمینان حاصل کنید.
• زمانی که پیش‌بینی می‌کنید در آینده نیاز به بین‌المللی‌سازی (Internationalization) خواهید داشت.

مثال

یک ستون برای ProductName را در نظر بگیرید. اگر محصولات شما فقط در کشورهای انگلیسی‌زبان فروخته می‌شوند، VARCHAR(255) ممکن است کافی باشد. اما اگر قصد دارید به بازارهای بین‌المللی گسترش یابید و نیاز به ذخیره نام محصولات به چندین زبان دارید، NVARCHAR(255) انتخاب مناسبی خواهد بود.

“`